Toen de organisatie van de Internationale Wielerunie zich over de parcoursuitstippeling van de wereldkampioenschappen boog, besloot ze dit jaar noordwaarts te trekken. Een week lang mogen de renners in Yorkshire uitvechten wie wereldwijd de sterkste op de fiets is. De coureurs worden van 22 t.e.m. 29 september tot het uiterste gedreven. De routes zijn allesbehalve vlak en er komen verschillende beproevingen aan bod: een wegwedstrijd, individuele tijdrit en ploegentijdrit. Daarnaast komt de UCI op de proppen met enkele nieuwigheden. ​​​​​​​
De vraag brandt op ieders lippen: wie kaapt de regenboogtrui weg en treedt in de voetsporen van Alejandro Valverde, ’s werelds beste wegrenner in 2018? Of welke persoonlijkheid zet de beste tijd neer en gaat Australiër Rohan Dennis achterna? Vorig jaar werd het de vete van de Lage Landen en moesten wij het onderspit delven voor onze noorderburen. Met acht medailles deden ze hun bijnaam als ‘fietsland’ alle eer aan. De vrouwen vertegenwoordigden daar een groot aandeel in: Anna van der Breggen (wegrit) en Annemiek van Vleuten (tijdrit) staken allebei in het goud.
Misschien worden dit jaar de rollen omgedraaid. Want er zijn heel wat wijzigingen ten opzichte van voorgaande jaren. Wat is er nieuw in Yorkshire? De gemengde ploegentijdrit vervangt de ploegentijdrit voor merkenteams. Vanaf nu wordt er dus gekozen voor landenteams én gemengde ploegen. Eerst rijden drie mannen een ronde, om vervolgens afgelost te worden door drie vrouwen van hetzelfde land. Als de tweede vrouw over de finish rijdt, wordt de tijd stopgezet. “Het is een nieuwe stap naar gendergelijkheid in het wielrennen”, reageerde UCI-voorzitter David Lappartient. “We voeren de attractiviteit van het WK op en promoten ook beter de nationale federaties.”
Het mannelijk elitepeloton legt op zondag 29 september 284,5 kilometer af. Voordat de zeven lokale ronden worden aangesneden, moeten de profs eerst drie beklimmingen verwerken: de Cray, de Buttertubs en de Grinton Moor. De Cray dient zich als eerste aan met een helling van 6,6 kilometer en een gemiddeld stijgingspercentage van 1,3 %. Ook de Buttertubs (6 km aan 2,5% gemiddeld) en de Grinton Moor (4,4 km aan 5,3% gemiddeld) met een piek van soms 11,7%, zijn niet op 1-2-3 geklaard. Eenmaal in Harrogate aangekomen, werken de renners zeven lokale ronden af.
Op een parcours dat spek naar de bek is voor de voorjaarsrenners, zal België ongetwijfeld een sterk team kunnen samenstellen. Vooral Greg Van Avermaet komt hier als het perfecte profiel uit de bus. Interessant om weten: de Slovaak Peter Sagan heeft al drie WK’s achter zijn naam staan, maar kan als eerste voor de vierde keer wereldkampioen worden. Voorlopig moet hij nog Eddy Merckx, Rik Van Steenbergen, Spanjaard Oscar Freire en Italiaan Alfredo Binda naast zich dulden.